Yazamamak, yazacak bir şey bulamamak, yazarların birçoğunun sorunu. Siz yazmak için kıvranırsınız ancak beyniniz buna itaat etmez, hep bir ilham veya motivasyon gelmesini bekler.
Boş ekranlara saatlerce baktığını, sıkıntıdan patladığını ve bir şey üretemediğini söyleyen öğrencilerim oldu.
Buna yazar tıkanıklığı — writer’s block — da deniyor.
Yazar tıkanıklığı, zannedilenin ötesinde oldukça yaygın… Günümüzün hastalığı konsantre olamamanın buna katkısı büyük.
Aslında bir yazar için yazamamak diye bir şey yoktur. Yazmaya başlayamamak vardır.
İlk cümleyi yazıp da sonrasını getiremediğim, yarım bıraktığım, sildiğim, vazgeçtiğim, hiçbir yazım yok diyebilirim (Medium’daki ilk aylarım dışında).
400 Medium makalemi ve Dünya Gazetesi’ndeki köşe yazılarımı yazarken, birkaç defa, birkaç hafta süren aralar verdiğim oldu. Hepsinin nedenleri vardı.
Ancak kendimi zorlamadım, ara vermenin bazen iyi gelebileceğini düşündüm. Ama biliyorum ki saçma bir şeyler de olsa yazmaya başlasaydım gerisi gelirdi.
O nedenle kendinizi fazla hırpalamayın yazamadığınız için… Bazen S vermek, daha iyi başlangıçlar sağlayabilir. Yeni fikirlerle, yeni bir heyecanla, çıtayı daha da yükselterek geri dönebilirsiniz.
Zihin haritaları yaparak da bu tıkanıklığı aşabilirsiniz. Şahsen bu yola sıkça başvuruyorum.
Sonuçta yazar tıkanıklığı geçicidir, onu kabullenerek fırsata çevirmek elinizdedir.
Akademik çalışmalarda yazar tıkanıklığı daha sık görülür. Akademik yazım dilinin sıkıcılığı, depresif akademik ortam, tez danışmanı vb. faktörler bunda etkili olabilir. O yüzden başlanan tezlerin en az yarısı tamamlanamıyor.
Bazı yazarların, yazar tıkanıklığı aşmak için, bir kitaptan bir sayfayı aynen yazdıklarını, böylece yazma havasına girdiklerini ve yazdıkları o sayfayı silerek kendi yazı üretimlerine devam ettiklerini biliyorum. Amaç motoru ısıtmak…
Joan Didion’un, “Yazıncaya kadar ne düşündüğümü bilmiyorum” sözü, bir fikirle yazmaya oturmanız gerekmediğini gösterir. Yazmakla aslında kendinizi tahlil etme imkanı bulursunuz.
“Yaşamak için ayağa kalkmamışken, yazmak için oturmak nasıl da beyhudedir” der Henry David Thoreau. O halde, kalkmak, dışarı çıkmak, yürüyüş yapmak, yaşamın içine girmek… Hepsi yazar tıkanıklığını aşmaya yardımcı olur.
Yazmak, sabah erkenden mesaiye başlamak gibidir. Bismillah deyip oturduğunuzda akıp gider.
Çoğu zaman da fazla yazdığınızı fark eder ve kısaltmaya çabalarsınız.
Unutmayın ki başlamak bitirmektir.
Uzun bir maraton attığınız ilk sağ adımla başlar.
Aykut GÜL
