Bir an gelir…
Bir şey olur…
Ansızın bir şeyi fark edersiniz… Aslında her şeyi fark edersiniz…
Bir anda her şey aydınlanır. Tüm soruların cevabını alırsınız.
Hani o “Aha!” dediğiniz anlar vardır ya! İşte tam da öyle…
Yapbozun parçaları gibi… Tek bir parça yerini bulunca tüm resim ortaya çıkar…
Bunu daha önce neden fark edemediğinizi düşünüp hayıflanırsınız.
Oysaki her şeyin netleşebilmesi için en uygun zamanın gelmesi gerekir.
Bu an, kader çizgisinde belirlenmiş en mükemmel andır.
Sizin için en hayırlı olandır…
Olanda hayır var dersiniz… O güne kadar olmamasında da… O da hayr olur… Niyet hayr, akibet hayr…
Şikayet etmez, teslim olursunuz ilahi kudrete…
Tüm mesele olaylardan ve kişilerden çok, onlara bakış açınızda…
Kontrol alanınızın dışındakilere fazla kafa yormamak, sadece cüzi irademize odaklanmak…
Her halükarda, her durumda ve her sonuçta, O’nun hükmüne boyun eğmek…
Bir sınavın bittiği ve bir başka zorlu sınavın başlayacağı andır o an.
Önemli olan kime muhabbet beslediğinizdir. Çünkü “İnsan, muhabbet duyduğu kişinin kaderinden pay alır” der Osman Nuri Topbaş (ks) üstadımız.
Bu son nefese kadar böyle… Önemli olan sınavda olduğumuzu bilmek, gayret etmek, sabretmek ve her dem O’na (cc) sığınmak…
Artık ilerleme, yeni bir yolculuğa çıkma ve O’ndan hayırlısını murat etme zamanıdır.
O’nun rahmet ve azametini her zerrenizde hissedersiniz böyle anlarda.
Ne hatalarınıza ne de sevap hanenize bakmazsınız artık. Amellerinize güvenmek ya da ümitsizliğe kapılmak, O’nun sonsuz gücü ve merhameti karşısında yapılabilecek en büyük hadsizliktir.
Hz. Mevlana’nın, “Eğer imtihan oluyorsanız; bu, Allah’ın sizi unutmadığının müjdesidir” sözünü hatırlar, teselli bulursunuz.
Tek ihtiyacınız O’nun sonsuz merhameti ve bundan sonra kalan ömrünüzde yolunuzu aydınlatmasıdır.
“Her şeyin bittiğini düşündüğünüz bir an gelir. İşte o an başlangıçtır” der Louis L’amour… Yol yeniden aydınlanmış, içinizde yeniden başlama isteği uyanmıştır artık.
Doğru yolda, doğru refiklerle, dosdoğru bir hedefe doğru yeniden “Bismillah” dersiniz.
Yapbozun tamamlandığı, daha karmaşık yapbozlar için hazırlandığınız o an… Dönüm anı…
Sadrınızda inşirah, içinizde müthiş bir huzur… Ufka dalar gidersiniz her zerrenizle şükrederek…
“Dervişe sordular: Zor bir dönemden geçerken ne yapmalıyız? Derviş dedi ki: Sonsuza dek sürmeyeceğini bilmeli, imtihan olduğunu düşünmeli, daha kötüsü olmadığı için dua etmeli…” (Anonim)
Aykut GÜL
