Ramazan ayının son günleri… İftara yakın saatlerde bir hüzün çöker insanın üzerine…
Kalpler yumuşar, hatıralar canlanır, özlemler artar, tefekküre dalar gidersiniz…
Orucun bir amacı da bu değil mi? Siz ne dersiniz?
Tam bu sırada Orhan Gencebay’ın “Benim Dünyam” şarkısı yankılanır dışardan.
Arabesk tarzı, sevgi, özlem ve ayrılık sözleri ile insanın ruhuna dokunuyor.
“Ömrün vefası yok” diyor Gencebay. Evet, gerçekten de… Koca bir ömür ama birkaç nefes kadar kısa…
Sadece ömrün mü vefası yok? Dostlar, akrabalar, kırk yıl hatırı olduğu söylenen acı kahveler!
“Bir varmış bir yokmuş şu alemde” diye devam ediyor söz üstadı.
Hepsini yaşamadık mı yakın zamanda? Pandemi, deprem… Ne kadar çok yakınımızı, dostumuzu ebedi aleme uğurladık?
“Son nefeste adın dilimde” derken?! Bir fani içinse durum vahim! Sonrası ebedi hüsran…
Ama “Allah” adı ise son nefeste dilinde! O zaman işte kazananlardansınız. Ahiret yurdunda ebedi saadet…
Şarkı, “Sen benim benim dünyamsın” diyerek bitiyor…
Eğer bir fani için diyorsanız, şarkıdaki “Korkulu rüyam” gerçekleşiyor.
“Sen benim benim Rabbimsin” diyebilenlere ne mutlu! Onlara korkulu rüya yok. Onların sadırları inşirah dolu…
Ve nihayet “Gönül sensiz kalmasın” duası geliyor. Bunu yine Erhamerrahimin olarak yoruyor ve âmin diyorsunuz.
“Mutluluk, yaşadığın hayat tarzında değil, hayata bakış tarzındadır” diyor Tolstoy.
Şarkılara kızmak yerine onlardan anlamlı mesajlar çıkarmak gerekir.
Neyi ararsanız onu görmez misiniz?
Evet, şarkı sözleri bir fani için de yazılmış olsa Ramazan’ın huzur iklimi sizi farklı düşüncelere götürebiliyor.
Siz düşüncelerinizden ibaret değil misiniz? Sonuçta fikriniz neyse zikriniz de odur.
Rabbim, son nefesimizde O’nun adını dilimizden düşürmesin.
Aykut GÜL
Dünya Gazetesi Köşe Yazılarım | Tüm Medium Yazılarım | Yazılarıma Ücretsiz Abone Olun | Medium’a Ücretsiz Katılın | Yazılarım Hakkında
