Verimsizlik Döngüsü
Gençliğin meselelerinin daha sıklıkla tartışıldığı, üniversitelerin pandemi — yüz yüze eğitim cenderesinde kaldıkları bir zamanda, gençlerin üzerlerindeki rehavetten silkelenme ve yeni bir başlangıç yapmalarının tam zamanı…
Sabaha kadar izlenen Netflix dizilerinden, Facetime sohbetlerinden sonra öğle vakti uyanış, sosyal medya hesaplarında geçen boş zaman, sonra hızlı bir atıştırmalıkla yapılan kahvaltı ve nihayet kendini dışarı atma…
İçinde bilgisayarı, kulaklığı ve birkaç çalışma materyali bulunan sırt çantası ile trend olan bir kafede, büyük boy bir kahve bardağı ile çalışma pozisyonuna geçme…
Buraya kadar her şey yolunda… Artık tamamlaması için sadece birkaç günü kalan seminerine odaklanmalı… Ama önce kafein vücuduna yayılmalı, tam uyanmalı ve çalışma moduna girmeli… Bunun için henüz başlamadan küçük bir mola… Bu mola esnasında telefondaki alışveriş uygulamalarına göz atma, influencerların önerileri, magazin gündemini takip, biraz da siyasi tartışmalara hızlıca birkaç yorum… Duyarlı olmak lazım (!)
Bu molanın ardından dizüstü bilgisayarın karşısına geçilir ve konsantre bir çalışma için kafadan her şeyin atılması sağlanır. Ama başlamadan bir de e-posta kontrolü yapılır. Acil cevaplanması gerekenler vardır. Tam bu esnada Whatsapp grubundan arkadaşların yaptığı sohbete bir göz atılır… Bu arada çalışma anı ölümsüzleştirilmelidir (!). Birçok farklı açılardan öz çekimler yapılır. Arkadaşları çalıştığını görmeli ve üzerindeki kıyafetin ayrıntıları, yeni alınan spor ayakkabılar, bilgisayarı, kahve bardağı mutlaka kadraja sığmalıdır…
Şimdi iyice uyandık, konsantrasyonumuz zirvede (?) Ancak az önce yapılan paylaşımı kimler gördü acaba? Keşke diğer efektlerin yoğun olduğu uygulamayı kullansaydı neyse bakalım kimler beğendi…Bildirimler peş peşe gelmeye başlar… Hayat tamamen çalışma olmamalı…
Derken elinde ekstra kahve bardağı ile bir başka arkadaşınız belirir yanınızda… Bu esnada koyu bir sohbet başlar. Birlikte yine öz çekimler yapılır.
Saat epeyce ilerlemiş ve acıkmaya başlamışsınızdır. Aynı kafeden bir sandviç ve içecek alarak akabinde çalışmaya başlayacağınıza dair kendinize söz verirsiniz.
Yemek esnasında boş durulmaz. Öz çekimlerinize gelen tepkilere yönelirsiniz tekrar sosyal medya hesaplarınızdan. Herkes ne kadar çok çalışkan, disiplinli ve başarılı olduğunuzdan dem vurmakta ve beğeniler göndermektedir.
Nihayetinde üzerinize yorgunluk çökmeye ve modunuz düşmeye başlar. Akşamın hüznü ve kafeinin iyice azalan etkisinin de bunda rolü vardır. Çalışmanız gereken seminerinize hiç göz atamadığınızın suçluluğu içinde, yarın ilk iş olarak buna odaklanacağınız sözünü vererek masa üstüne yaydığınız materyallerinizi toplar ve evin yolunu tutarsınız.
Yukarıda tasvir etmeye çalıştığımız hikâye aslında üniversite öğrencilerinin çoğunun yaşadığı bir verimsizlik döngüsü. Herkesin çok çalışıyor göründüğü, dijital bağımlılıktan dolayı zamanın yönetilemediği, işlerin sürekli ertelendiği, uyku yönetiminin son derece kötü olduğu, Batı’da çalışma ortamı olarak çok iyi kullanılan kahve mekanlarının, bizde zaman öldürme, kendini gösterme ve ispat etme, ayakta durabilmek için kafein yükleme mekanları haline geldiği acı bir gerçek.
Böyle sıradan bir gün aslında nasıl bir hayatınızın olduğunun/olacağının da bir göstergesi. Tek istisnası, bir an durup, bu verimsizliğin farkına varıp zinciri kırabilenlerdir. Tüm yapılması gereken, hayatımızın amacını tekrar gözden geçirmek. Sonrasında onu gerçekleştirebilmek için alt hedefler koymak, planlar yapmak ve “yarın demeden” ilk adımı bugün atabilmek…
Aykut GÜL
