Esas olan o an yapmakta olduğumuz tek bir şeye odaklanabilmek. Bu bir iş olabilir, yemek olabilir, bir dostla sohbet olabilir… Buna anda kalma — mindfulness — da deniyor, vukufi zamani de…
Hayat bir denge üzerine… İş hayatı, sosyal ilişkiler, beslenme, ibadet… Modernist insanın en büyük sorunu, bu dengeyi bozmuş olmasında.
Bozulan bu dengenin başta gelen nedeni verimlilik ve ekran takıntısı… Bir dostunuzla veya ailenizle yemek yerken, fark etmeden veya fark ederek, eliniz kaç defa telefonunuza gidiyor? Yıllardır görüşmediğiniz arkadaşınızla, nezih bir ortamda buluştunuz ve önünüzde leziz yemekler var. Ama sessize almadığınız için sürekli olarak gelen bildirimlerle, ya lokmanız elinizde kalıyor ya da arkadaşınızla sohbetiniz bölünüyor. Bu bildirimler veya aramalar, en geçerli mazeret olarak işten dolayı olabilir. Sizin verimlilik takıntınız, onu öncelemeyi gerektiyor. Arkadaşınız ise bölünen sözüne devam edebilmek için sizin ona dönmenizi bekliyor.
Bir araştırmaya göre, akıllı telefon kullanıcıları günde ortalama 2.617 kez cihazlarına dokunuyor, tıklıyor veya kaydırıyor. Oyunlar ve sosyal medyadaki dokunma ve kaydırmalar dikkate alındığında, bu sayının abartılı olmadığını vurguluyor uzmanlar.
Dostunuzla yediğiniz yemek, yaptığınız sohbet, her zaman bulunamayacak önemli bir sosyal etkinlik iken, siz bir kaç saat sonra geri dönebileceğiniz bir telefon görüşmesini öne alabiliyorsunuz. Peki bunun ne gibi olumsuz sonucu olabilir? Her şeyden önce dostunuza yaptığınız bir saygısızlık bu. İkincisi, kendi özel anınıza yaptığınız gereksiz bir müdahale. Sadece zaman açısından değil. Yaptığınız görüşmeden kaynaklı olarak muhtemelen havanız değişebilecek ve yaptığınız sohbete yansıyabilecektir. Mesajlara verdiğiniz cevapları saymıyorum bile…
Bu modernist insanın sürekli çevrim içi olma, her şeye anında yetişme, bir işi daha tamamlayabilme ve sonuçta “başarı” merdivenini daha hızlı tırmanabilme hırsından kaynaklanır. O nedenle aile, dostluk, sağlık vb. hep sıralamada geride kalır.
Neredeyse kölesi haline geldiğiniz şirketlerin bitmeyen isteklerini karşılamak, “verimli” ve sonuçta “başarılı” olmak için hiç bir anımız “boşa” geçmemeli. Nasıl “dolu” geçtiğinizin tanımını yapan ve size kabul ettiren ise kölesi olduğumuz kapitalist düzen.
Mesele “verimlilik” ise bunun yolu dengeyi sağlamaktır. Vücut sağlımız, akıl sağlığımız, dostlarımız, ailemiz vb.
Daha fazla ağaç kesebilmenin yolu, arada bir mola vermek ve baltayı bilemek ise siz de bunu yapmalısınız.
Sonuçta tüm yapmanız gereken; ekran bağımlılığından dijital verimliliğe, çoklu iş yapmaktan tek bir işe odaklanmaya, bencillikten yardımlaşmaya ve paylaşmaya geçiş yapmak…
Aykut GÜL
