Size Değer Katan Dostluklar
“Gerçek dostlar yıldızlar gibidir karanlık çökünce ortaya çıkarlar.”— Oscar Wilde
Sosyal bir etkinlik düzenlersiniz. Dostlarınızı çağırırsınız. Onlarla bir arada olmaktan hoşlanırsınız. Bunlarla bir köşede bir kaç dakika da olsa sessizce sohbet edebilmek, iki yudum çay içebilmek sizi ferahlatır.
Eğer düzenlediğiniz büyük bir organizasyon ise (düğün gibi) dostlarınızın yanısıra çağırmak zorunda hissettiğiniz insanlar da vardır.
Bunların bir kısmı size değer katar. Kendinizi daha değerli hissedersiniz.
Bunlar da kendi içinde ikiye ayrılır: İlki, kişilikleri itibariyle, insani vasıflarıyla değerli olanlar. Bunlar herkesçe bilinmezler, bilinmek de istemezler. Ne zaman ararsanız bulursunuz, çağırırsanız sorgulamadan gelirler.
İkincisi, dünyevi güç, makam, mevki ve servet itibariyle insanlarca değerli kabul edilenlerdir. Bu ikinci grup her zaman daha çok revaçta olmuştur. Bunları davet ettiğinizde etkinliğin detayını sorgularlar. Katılımcı sayısı, niteliği, medyatik olup olmaması sizden daha önemlidir. Bu detayların davetlinin kendisine katabileceklerine göre ya hemen kabul eder ya da yoğunluğunu mazeret göstererek katılamayacağını veya katılmaya çalışacağını söyleyerek sizi geçiştirirler. Eğer yoğun programlarını öne sürüyorlarsa bu sizin için önemli bir işarettir. Çünkü Paul Auster’ın söylediği gibi, “İnsanlar asla söyledikleri kadar meşgul değillerdir. İnsanların öncelikleri vardır ve bazen sıra sana gelmez.” Siz sadece öncelikler arasında değilsinizdir. Dost, hesap yapmaz, hasbidir, kalbinden konuşur. Böyle fark edersiniz gerçek dostları… Maalesef ki “Hesap yapanların dostları yoktur; sadece hesaplarına uyan tanıdıkları vardır.” (Anonim)
Bazıları için bu tür etkinlikler sadece fotoğraf karesine girmekten ibarettir. Çoğunlukla da siyasiler, sosyal medya içeriği sağlamak kaygısıyla sınırlı zamanda çok sayıda etkinliğe katılırlar.
Davetlilerinizin size, etkinliğe, diğer davetlilere değer katması… değer vermesi… değerli hissettirmesi… veya değerli olduğu düşünülürken yakın temasta içyüzünün net görülmesi ve bir anda değersizleşmesi…
“Dünyanın en zor hissi; kendini ait hissetmediğin bir yerde bulunma zorunluluğudur.”— Dostoyevski
Bazı davetlileriniz ise sizden ve etkinlikten değer alır, değer bulur, değer görür…
Ancak nihayetinde ya sizin dostluklarınız pekişir, onların hayır duaları ve hoşgörüleri sizinle kalır ya da size hiç değer katamayan insanların şov alanı haline dönüşür etkinliğiniz…
Hayatta tercihler iyi yapılmalı. Özellikle dostluklar söz konusu olunca…
“Öyle bir kişiyle dost ol ki, o hatırlanınca Allah hatırlansın ve sohbeti kalbi nurlandırsın.” — Ataullah İskenderi
Aykut Gül
