Mükemmeliyetçi misiniz?
Mükemmeliyetçilik, harekete geçememenin başta gelen nedenidir.
Mükemmel, hiçbir eksiği ve kusuru olmayan anlamına gelir (TDK). Tam olma, muhtaç olmama, gelinecek en son aşama, daha iyisinin olmaması olarak da görülebilir.
Mükemmel olmak, insanın fıtratına aykırıdır. İnsan hata yapar, eksik yapar, nisyan ile maluldür ve daha iyiye gidecek bir yol her zaman vardır.
Mükemmeliyetçilik, ucup ve kibir hastalığından kaynaklanabilir. İlahlık iddiasına kadar götürebilir.
“Kibir ve inat, bir kişinin kendini önce mükemmel görmesini sonra da sonunu oluşturur.” — Tolstoy
Mükemmeliyetçilik, en büyük stres kaynağıdır.
Mükemmeliyetçilik, harekete geçememenin başta gelen nedenidir.
Mükemmeliyetçilik, neredeyse her akademisyenin hastalığıdır.
Mükemmeliyetçilik, toplumdan dışlanmanın, sosyal çevre edinememenin önemli bir nedenidir.
Mükemmeliyetçilik, alçak gönüllüğü çoğu zaman kaybetmektir.
Mükemmeliyetçilik, yarım kalan işlerin nedenidir.
“Yapılan, mükemmelden daha iyidir.” — Anonim
Mükemmeliyetçilik, bir işe başlamanızda veya bitirmenizde en büyük engeldir.
Mükemmeliyetçilik, ertelemenin süslenmiş bir görünümüdür.
“Son derece düşük kaliteli işlerle başlayarak ertelemeyi yenin.” — Tim Denning
Mükemmeliyetçilik, aslında bir zaaftır.
Mükemmeliyetçi, çıtayı o kadar yükseğe çıkarır ki, bir süre sonra asla başaramayacağı düşüncesiyle vazgeçer.
Mükemmeliyetçi, bir kaç satırlık eposta yazarken bile kılı kırk yarar, göndermeden önce defalarca okur.
“Bana mükemmelliyetçilik ebeveynlerimden miras kaldı. Eğer bir oyunda yirmi basket attıysam neden yirmi beş atmadığımı sordular. Lisede öğrenci birliği başkanlığına aday oldum ve beş oyla kaybettim. Babam eğer daha iyi bir kampanya yapabilseydim kazanabileceğimi söyledi. SAT sınavından 1423 aldım ve annem bana ‘kendimi verseydim’ daha iyi bir puan alabileceğimi söyledi. Yaptığım hiçbir şey yeteri kadar iyi değildi. Şimdi birinci olmadığım sürece mutlu olamıyorum. İkinci olmak yeteri kadar iyi değil.” 30 Adımda Özgüven, Sam Horn, Aktaran: Kerem Özgen
Esas olan “daha iyi” yapabilmektir. Mükemmeli hedeflemek daha iyiye dahi ulaşamamakla sonuçlanır.
Mükemmeli hedefleyen yüzlerce tamamlanmamış, kullanıma sunulmamış çalışma, bir tane bitirilmiş “iyi” çalışmanın yerini tutmaz.
Mükemmeliyetçilik, mahalle baskısına, “Kim ne der?”e fazla takılmaktır.
“Gerçekten zor ve harika olan şey, mükemmel olmaktan vazgeçip kendin olmaya başlamaktır” —Anna Quindlen
Mükemmeliyetçilikte, insanların takdirini ve beğenisini kazanma arzusu vardır. Olumsuz değerlendirilme korkusu mükemmeliyetçiliği körükler.
Mükemmeliyetçi, zamanı etkin kullanamaz. Önceliklendirme sorunu vardır.
Mükemmeliyetçi, her başarı sonrası hedefini daha da yükselterek sürekli stres ve yetersizlik hissiyle yaşar.
Mükemmeliyetçi, hayatın değişen şartlarına uyumda sorun yaşar.
Mükemmeliyetçi, detaylarda boğulur. Büyük resmi göremez. Her şeyde, her zaman bir eksik bulur.
Kusursuz olma çabası, yeteneklerimizi ve kaynaklarımızı etkili kullanmamızı engelliyor. Hayır işleri, sosyalleşme, yardımlaşma, kariyer vb faaliyetlerde yetersiz kalıyoruz… Mükemmel yapma hastalığı, bizi ve çevremizi boğuyor ve yerimizde saymamıza neden oluyor.
Ezcümle; mükemmeliyetçilik hastalığını yenin, üretkenliğiniz artsın ve daha az stres yaşayın. Bir işi tamamlamak için zaman sınırları koyun. O sürede ne yaptıysanız onu kabullenin. Bazen hatalarla özellikle yüzleşin, maruz kalın. En iyiye ulaşmaya çalışalım ancak daha azına da razı olalım. Az olabilir ama sonuçta bereketlenir, çoğalır ve “mükemmel”e olmasa da daha farklı bir boyuta geçilebilir.
Aykut GÜL
