Kalbin Hafiflemesi
“Bazen kendine gelmen için başkalarından gitmen gerekir. Uzaklaşmak, özgürlüktür.” — Charles Bukowski
Bir gün gelir, uzun bir yolculuğa çıkarsınız. Uzaklaşmanın bir çok şeyin ilacı olduğunu fark edersiniz.
Muhtemelen yakındayken göremediğiniz şeyleri uzaktan daha net görürsünüz. Dahası açıklayamadığınız bir çok şey için “Aha!” dersiniz uzaklaştığımızda…
Kibriti gözünüze fazla yaklaştırdığınızda arkadaki ormanı göremediğiniz gibi.
Hayat resmini daha anlamlı okuyabilmek için resmin detaylarını kaçırmak pahasına, resme uzaktan bakabilmek fırsatıdır uzaklaşma.
Uzaklaştıkça kafanızdaki sorular teker teker cevap bulur. Neredeyse her şey netleşir, aydınlanır ve ferahlarsınız. Demek ki “Tebdil-i mekanda ferahlık vardır” sözü boşuna söylenmemiş.
Cevaplanan sorular, azalan zihni ve kalbi yükler demektir. Kalbinizdeki inşirah için Kadir-i Mutlak’a (cc) şükredersiniz. Kalbinizin hafiflemesi, boşalması, O’na daha çok bağlanmak ve hissetmek demektir.
Bu bir anlamda kalbinize format atmanız, fabrika ayarlarınıza dönmenizdir.
Sonuçta kalbinizde O’ndan gayri her şey malayani değil midir? Esas olan her an O’nunla olmak değil midir? Aksi halde secde anında O’nunla olmak nasıl mümkün olabilir? İşte o an bir kez daha istiğfar edersiniz ibadetleriniz için.
Şems-i Tebrizi’nin “Bazen uzaklaşmak gerekir, yakınlaşmak için” sözü ne kadar da güzel anlatır yaşananları. Kızarsınız kendinize, neden daha önce uzaklaşmadığınız için.
Uzaklaştıkça kendinize daha yaklaştığınızı, iç aleminize odaklandığınızı ve O’nunla irtibatınızın hiç olmadığı kadar güçlendiğini fark edersiniz.
Açlık, nasıl zihni ve kalbi uyanıklığa ve rikkate zemin hazırlıyorsa, belli ölçüde uzaklaşmanın da aynı etkiyi yaptığını anlıyorsunuz.
Sadece her defasında bunu neden daha sık yapmadığınıza hayıflanıyorsunuz.
Sonra uzaklaşmanın daha güçlü bir başlangıç için güç toplamak olduğunu görüyorsunuz.
Yeniden sağlıklı bir sosyal ağ inşa edebilmenizin yoluymuş aslında uzaklaşmak. Kesilen bağlar sonrası yeniden daha sağlıklı ilişkiler kurabilme imkanı…
İnsan, zaman zaman yapmalı bunu. Sizi aşağı çeken, zihninizi zehirleyen, kalbinizi yoran, iç huzurunuzu bozan ve gelişiminizi engelleyen her şeyi geride bırakabilmeyi ve ilerlemeyi seçebilmeli.
Bazen uzaklaşılırsınız. Birileri uzaklaşır sizden. Anlam vermezsiniz başlangıçta… Sonra resme uzaktan bakınca çözersiniz her şeyi… Şükredersiniz en hayırlısı olmuş diye… Rabb’imiz en güzelini hazırlıyor bizim için aslında. Tüm mesele sabretmek ve teslim olmakta…
Aykut GÜL
Dünya Gazetesi Köşe Yazılarım | Youtube | Twitter | Medium | Tüm Medium Yazılarım | Yazılarıma Ücretsiz Abone Olun | Medium’a Ücretsiz Katılın | Yazılarım Hakkında
