Hafiflemek İstiyorsanız Affedin
Hayat kısa… Herkesi, her şeyi affetmeli insan… Ama başta kendisini…
Bugünlerde herkes çok öfkeli. Üst üste gelen felaketler… Her şeyi alt üst ediyor. Özellikle de beşeri ilişkileri…
Öfkenin temelinde, kişinin içine düştüğü kısır döngüden çıkamaması, sorularına cevap bulamaması ve sonunda artan bir öfkeyle kendisine ve çevresine zarar vermesi yatıyor.
Her şeyin cevabını alamazsınız hayatta. Ancak Tolstoy’un dediği gibi, “Ölünce her şeyi öğrenecek ve artık soru sormayacaksın.” O zaman neden son nefese kadar beklemeli? Belki de hiç bir anlamı olmayan cevapları bulabilmek uğruna kısa ömrümüzü, mutsuz, huzursuz, öfke dolu geçiriyoruz…
Affetmek güzeldir. Affetmek rahatlatır. Affetmek hafifletir.
Affetmek, affedileni özgürleştirir, önünü açar, bu anlamda büyük bir iyiliktir…
Affetmek, her şeyi sıfırlamanın en iyi yoludur.
Affetmek, kesinlikle yenilgi değildir… Bilakis galibiyet de sayılabilir…
Eğer intikam almaksa mesele ve bunun önüne geçilemiyorsa, Seneca’ya kulak verin: “Affetmek ve unutmak sadece iyi insanların intikamıdır.”
İnsan şunu anlamalı ki her şeyin yaşanmasının bir nedeni vardır. Biz sadece sahnede bize verilen rolü oynuyoruz. Arada bir doğaçlama yapabilirsek (buna cüz’i irade diyebilirsiniz) oyuna renk katıyor, farkımızı ortaya koyuyoruz.
Affetmek, toparlanamayan bir cümleye son noktayı koymak ve yazmaya devam etmektir.
Takılıp kalmak ise yerinde saymak, hatta gerilemektir…
Affedin, ilerleyin…
Affetmekte geç kalmak, pişmanlık ve daha büyük çöküş getirir. Affedemediğiniz kişinin ölüm döşeğinde olduğunu düşünün bir an…Binlerce kez affetmez miydiniz o an?
Aslında, insanın affedemeyişinin esas nedeni; yüzleşememek, hesaplaşamamak… Mümkünse yüzleşin, içinizi dökün… Öfkenizi kusun… Ama sonrasında bir daha açmamak üzere defteri kapatın…
“Aptallar ne affeder ne unutur, saflar affeder ve unutur, akıllılar ise affeder; ama asla unutmaz.” — Thomas Szasz
Affetmek, kibirden kurtulmaktır. Alçakgönüllülüktür.
Siz affettiğinizde Rahman (cc) da sizi affedecektir…
O (cc) ki “Sen af yolunu tut…” (Araf, 199) diye emretmiyor mu?
Affettiğinizde, hemen fark edeceksiniz… Kalbiniz ve zihniniz berraklaşmış, yeniden sağlıklı düşünmeye ve yaratılan her şeyi sevmeye başlamışsınız…
Aykut GÜL
