Zaman zaman benzer durumlarla hep karşılaşırız: Görüşememekten yakındığınız bir arkadaşınız, kendisinin ne kadar yoğun olduğunu, bir türlü aramaya zamanının olmadığını size anlatmaya çalışır.
Aslında burada mesele yoğunluk veya zaman darlığı değildir. Onun sınırlı zamanı içerisinde siz yer alacak kadar önemli değilsinizdir. Siz, onun öncelikleri arasında yer almıyorsunuzdur. Bu kadar basit…
Aslında kişinin yoğunluğunu mazeret göstermesi size karşı büyük bir nezaketsizlik ve hatta saygısızlıktır bu anlamda.
Bazen de birinden sizin için bir şey yapmasını istersiniz. Bir türlü o iş yapılmaz ve maalesef çoğu zaman da size dönülmez. Sorduğunuzda ise unuttuğunu, bir şekilde atladığını veya çok yoğun olduğunu bahane eder. Ya da işi bir başkasına havale etmiştir ve o kişi ihmal etmiştir. Bu şekilde sorgulanmak o kişiyi rahatsız eder. Bu yüzden de sizinle pek karşılaşmak istemez. Çünkü siz onun öncelikleri arasında yoksunuzdur. Onun için önemli değilsinizdir.
İnsanlar asla söyledikleri kadar meşgul değillerdir. İnsanların öncelikleri vardır ve bazen sıra sana gelmez.
— Paul Auster
Bize verilen ömür en önemli kaynağımız. Hepimizin her gün 24 saati var. Bu sınırlı zaman diliminin önemli bir kısmı uyku, çalışma, yeme-içme vb ihtiyaçlara gider. Kalan sınırlı zamanda ise kişinin değer verdiği şeyler yer alır hayatında… Bu sevdiği bir insan olabilir. Sevdiği bir spor faaliyeti olabilir. Eğlence olabilir. Ekranlar başında tembellikle geçen zaman olabilir. Çok az da olsa kitap okuma, yazma, yüz yüze, kalp kalbe sohbet etme olabilir… Ama önemli bir kısmının ekranlar karşısında, sanal dünyada harcandığı muhakkak.
Önceliklendirme, planlama yaparken de karşımıza sıkça çıkar. Bir gün içinde yapılacak o kadar çok işimiz vardır ki, onları önceliklerine göre sıralar ve en üstte yer alan daha öncelikli olanları yapmak zorunda kalırız (bu durum planlama yapan ve özellikle de önceliklendiren küçük bir azınlık için geçerlidir ve aslında büyük bir çoğunluk plan yapmaz ve önceliklerle ilgilenmez). Ancak sizin öncelikleriniz tamamen kariyer, maddiyat ve bencillik üzerine ise bu planda çoğu zaman hayır işleri, beşeri ilişkiler, akraba ziyaretleri, Allah için dostluklar yer almaz maalesef. O zaman da siz bu önceliklere göre şekillenirsiniz.
Öncelik verdiğiniz insanlar ile sürekli hem-hal olursunuz. Onların kişilikleri sizi etkiler ve başlangıçta onlardan farklı olduğunuzu iddia etseniz de zamanla aynılaşırsınız.
Hayattaki seviyenizi, birlikte yürüdüğünüz insanların seviyesi belirler; zîrâ ‘hemhâl’ olduklarınızla ‘bir hâl’ olursunuz. — İhsan Fazlıoğlu
Zaman harcadığınız mekanlar, yedikleriniz, içtikleriniz… Düşündükleriniz… Kaygılandıklarınız… Okuduklarınız… Meditasyon diyerek kalbinizi yönelttikleriniz, inanç sisteminiz. Allah’a mı yöneliyorsunuz yoksa bugün yerine ikame edilmeye çalışılan başka tanrılara mı? (Evrenden iste, tüm dileklerin gerçekleşir gibi). Bunların tamamı önceliklerinizdir ve sizi siz yaparlar.
Kişi sevdiğinin ahlakıyla ahlaklanır; bu sevenin elinde değildir, sevgi bunu icâp ettirir… — İmam Rabbani
Eğer önceliklerimiz, ölümle birlikte dünyada bıraktıklarımızdan oluşuyorsa o zaman ciddi bir sıkıntı var demektir. Çünkü öldükten sonra birlikte götürebildiklerimiz gerçekte bizimdir aslında. Diğerleri nesiller boyu miras yoluyla birbirimize emanet bıraktığımız dünyalıklardır. Bu anlamda “verdiğin senindir” yaklaşımı örnek olarak verilebilir.
O halde doğru bir kişilik yapısı için önceliklerimizi gözden geçirmek en önemli önceliğimiz olmalıdır. Sağlam bir hayat felsefesi, bununla uyumlu bir vizyon ve misyon ve nihayetinde doğru bir şekilde önceliklendirilmiş öncelikler…
İşte o zaman biz değişiriz, çevremiz değişir ve dünya değişmeye başlar.
Aykut GÜL
Diğer yazılarım için tıklayınız.
